این مطلب در تاریخ 26/6/1396 در سایت شوشان بازتاب داشت.
http://shooshan.ir/fa/news/77204
درسال های قبل از آغاز انقلاب اسلامی، پس از قهرمانی جم(شاهین) آبادان در مسابقات منطقه ای فوتبال ایران در سال 1339 بهترین عنوانی را که یک تیم باشگاهی خوزستانی در لیگ (تخت جمشید) کسب نمود مقام پنجمی زردپوشان صنعت نفت آبادان بود . پس از انقلاب، خوزستانی¬ها یک قهرمانی جام حذفی توسط شاهین اهواز و دو قهرمانی لیگ برتر توسط فولادخوزستان و همچنین یک قهرمانی لیگ برتر توسط استقلال خوزستان را جشن گرفتند اما باوجود اینکه یک قهرمانی جم آبادان در برابر 4 عنوان قهرمانی عدد کمی است پرسشی که مطرح می¬شود این است که چرا ازگذشته تا کنون بسیاری از کارشناسان و حتی علاقه مندان حرفه ای، بهترین دوران فوتبال خوزستان را دوران پیش از انقلاب می دانند؟
برای پاسخ دادن به این پرسش به نظر میرسد لازم باشد به کنکاش در مقوله فوتبال از دیدگاه "کمی" به دیدگاه "کیفی" گرایش پیدا کنیم آن وقت است که درمییابیم اگرچه تیمهای باشگاهی استان – پیش از سال 57- فقط یک جام قهرمانی را به خوزستان آوردند ولی با معرفی ستارههای بی چونوچرای فراوان به دیگر تیمها نام برزیل ایران را پرآوازه کردند.
چه کسی میتواند نقش ستارههایی چون پرویزدهداری، حمیدبرمکی،حسن علم،حسین کمایی، ، ناظم گنجاپور، اکبرافتخاری، حبیب علیزاده، ایرج سلیمانی،جهانگیرنصیری، مهدی غزال و... دهها تن دیگر از این بزرگان را در موفقیتهای تیمهای ملی، پرسپولیس، تاج، پاس، هما و... را نادیده بگیرد؟
کدام دیدهی منصفی میتواند کسب چهار عنوان آقای گلی لیگ توسط صفر ایرانپاک(درسال50) و غلامحسین مظلومی (درسالهای 52-53-55) را در برابرتنها یک عنوان آقای گلی لیگ در فصل 89-90توسط رضا نوروزی نبیند؟
بدسلیقگی است که حضور درخشان دروازهبانهایی چون فرهنگ بادکوبه، منصوررشیدی،رضاقفلساز، منصورقلمی، جمشیدشیخابولیپور،امانا..نقدی و... در تیمهای مختلف کشور را نادیده بگیریم و یا در فوتبالی که به تهاجمی بودن شهره خاص و عام است از کنار بزرگ مردان مدافعی چون حمیدجاسمیان،مهراب شاهرخی،حسین گازرانی،مجیدحلوایی،حسن نظری ، محمدمرادبربره، سعیدباغوردانی،محموداعتمادی و...به سادگی گذر کنیم.
آری درخشش این مردان در کنار نمایش چشمنواز شعبدهبازانی همچون حسن نگارش، محمدصادقی، ابراهیم قاسمپور در کران تا کران مستطیل سبز موجب زایش سبک فوتبالی به نام برزیل ایران شد . سبکی که البته سالهای بعد پرچمدارانی چون عزیزدسترس، کریم باوی،عبدالصمدمرفاوی،سیامک رحیمپور و ... پیدا کرد این اواخر کمرنگ و کم تعداد به نظر میرسند.
شاید این افول -که با توجه به نرخ رشد جمعیت استان نگران کننده است- به دلیل تغییرذائقه فرزندان این سرزمین باشد یا شاید تغییر در سیستم استعدادیابی و پرورش بازیکنان درگذر از سیستم سنتی – به نسبت - کارآمد محلات در قدیم به سیستم مدرنیته ناقص و ناکارآمد – اغلب- مدارس فوتبال عامل این وضع باشد.
به نظر میرسد برای برگشت به روزهای پرشکوه گذشته یا باید دست روی دست گذاشته منتظر ظهور مردان معجزهگری همچون نعمتپور و سنجری و سعدیزاده و واقف و... بنشینیم یا به سراغ بازماندگان شاگردان آنها رفته و با تلفیقی از تجربه آنها با دانش نسل نوین؛ روحی شاداب و پویا در کالبد فوتبال این استان بدمیم تا کارخانه صدور بازیکن خوزستانی دوباره رونق بگیرد که این خود آثار بسیار سودمندی از جهات مختلف فرهنگی و اقتصادی میتواند به ارمغان بیاورد.
نوشته شده توسط سید علیرضا شریفی |
لینک ثابت |
فرهنگ و فکر و فوتبال...
ما را در سایت فرهنگ و فکر و فوتبال دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : fffootballa بازدید : 286 تاريخ : شنبه 14 بهمن 1396 ساعت: 20:09